آیا عشق اصیل (احترام کامل به آزادی یکدیگر) ممکن است؟
سارتر در یک پانوشت ، مفهومی از رابطه ی اصیل را بر ما می گشاید:
رابطه ی اصیل رابطه ای است که در آن عشق و اشتیاق با حسن نیت در کنار یکدیگر قرار می گیرند و در این رابطه فرار از آزادی و مسئولیت و تعهد اصلا مطرح نیست.
مسلما در عشق اصیل باید از دام دوگانه ی روابط مبتنی بر بد ایمانی یعنی تاکید بیش از حد بر واقعیت و آزادی – اجتناب کرد. در هر دو شکل بد ایمانی سعی بر آن است که از این حقیقت که روابط خطری ذاتی و پارادوکسی را به همراه دارد نادیده گرفته شود. ما خواهان آزادی و هیجان و خودجوشی هستیم. اما ترس ما ازآن است که موارد مذکور امنیت رابطه یا مفهوم خود بودن را تهدید کند. ترس از بین رفتن تعهد به خاطر آزادی هم وجود دارد.
اما عشق اصیل چگونه است؟ برای اینکه زوجین دراین مسیر حرکت کنند به چه چیزی نیاز دارند؟
مسلما در عشق اصیل باید از دام روابط دوگانه مبتنی بر بد ایمانی یعنی تاکید بیش از حد بر واقعیت یا آزادی اجتناب کرد.سارتر میگوید احتمال تقابل مثبت با توجه به شرایطی که فرد در آن قرار دار به وجود می آید.از نظر او تقابل عبارت است ازتبادل آزاد بین دو نفر در حالی که هر یک طرف مقابل را به عنوان فردی آزاد می پذیرد.تقابل چه از نوع مثبت و چه از نوع منفی در روابط ما وجود دارد. چه ما خوشمان بیاید یا نه.تقابل وجود دارد زیرا به عنوان موجودات معنی گرا ، مقاصد یکدیگر را درک میکنیم. تقابل منفی منجر به اختلاف و خشونت میگردد در حالی که تقابل مثبت منجر به عشق اصیل ، مراقبت و ایجاد حالت دو جانبه میشود. در تقابل مثبت ، به جای آنکه سعی کنیم یک دیگر را کنترل کنیم یا تغییر دهیم ، در عوض پذیرای یکدیگر هستیم و با انجام این کار میفهمیم که نمیتوانیم بر یکدیگر تاثیر بگذاریم.سارتر کتابی ناتمام تحت عنوان دفتری برای یک نظام اخلاقی نوشت که پس از مرگش چاپ شد. در این کتاب سارتر دو مفهوم را مطرح میکند.اگر ما به خود اجازه ندهیم که در تقاضا کردن از طرف مقابلمان آسیب پذیر باشیم ، آنگاه هیچ گاه از کمک هایی که طرف مقابل از ما درخواست میکند استقبال نخواهیم کرد.اگر به طرف مقابلمان کمک نکنیم، هیچ گاه نمیتوانیم به رابطه ای دو طرفه و رضایت بخش دست پیدا کنیم.( تقاضا) هدیه ایست به طرف مقابلمان ، زیرا بر آزادی خودمان و طرف مقابل مهر تایید میزند.شما می توانید پذیرای طرف مقابل باشید و این نکته را در نظر داشته باشید که طرف مقابل از آنجاییکه از آزادی برخوردار است ممکن است تقاضای شما را نپذیرد. تقاضا با درخواست فرق دارد، در درخواست با طرف مقابلمان همچون یک ابژه رفتار میکنیم، ابژه ای که موظف است چیزی که ما میگوییم را انجام دهد.
به طور طبیعی افراد در برابر تقاضا ها واکنش نشان میدهند، ( تقاضا ممکن است چیز ساده ای باشد مانند پرسیدن آدرس) زیرا نوعی لذت در کمک کردن به دیگران برای حرکت رو به جلو در زندگیشان به وجود می آورد. بسیاری از مردم در بیان خواست خود مشکلی ندارند اما در تقاضا کردن مشکل دارند.ممکن است به این دلیل باشد که زمانی در اوایل زندگی خود شاهد پذیرفته نشدن تقاضا هایشان بوده اند و به خاطر مطرح کردن تقاضا هایشان تحقیر شده اند. اگر قرار باشد عشق شکوفا شود ، عشّاق باید از یکدیگر تقاضا هایی بکنند. اگر توانایی تقاضا کردن از یکدیگر را نداشته باشیم ، آنگاه عشق جریان پیدا نمیکند. ( تقاضا کردن ) مستلزم آسیب پذیر بودن و در عین حال اعتماد به نفس داشتن است.
سارتر میگوید: برای آنکه کاملا واقعی باشیم، عشق را باید تقسیم کرد. این فرآیند عملی است مشترک ، کاری که درآن احساس یک فرد جوهره ی احساس دیگری میشود.آزادی هر یک از طرفین به آزادی دیگری نیز توجه دارد ، آن را فریفته میکند وآن را ترغیب میکند. عشق دیگری به من نشان دهنده ی حقیقتِ عشق من است.
شفافیت جایگزین مخفی کاری
به علاوه در تقابل مثبت که دو طرف آزادی یکدیگر را پذیرفته اند، این پذیرش مولفه ی عشق اصیل به حساب می آید. سارتر در یکی از مصاحبه هایش به تشریح اهمیت توسعه ی خود و روابطی که در آن خود به حالت عاشقانه دیده میشود، می پردازد. بدون دیدِ دیگران ما نمیتوانیم به شناخت خود برسیم.وقتی معشوق ما از تجارب ما آگاه شود، آنگاه تجاربمان در تاریکی و حالت ناشناختگی باقی نمی مانند.ناحیه ی تاریکی در درون ما وجود دارد و زمانی برای خودمان و دیگرا تاریک بوده است . اگر سعی کنیم آن را برای دیگران روشن کنیم آنگاه برای خودمان هم روشن میشود. شفافیت باید جایگزین مخفی کاری شود. تنها در این هنگام است که میتوانیم دیدگاه مادی گرایی را رها کنیم ، دیدگاهی که آزادی را بخاطر واقعیت انکار میکند. این حالت شامل حرکت کردن از سوی آنچه سارتر ( روح جدیت) میخواند به سمت آنچه ( روح بازیگوش ) نامیده میشود، می باشد. سرگرمی نازل ترین نگرش مالکیت طلبانه است و بدین ترتیب باعث رها شدن حالت ذهنی بودن در فرد میشود.
زوج ها در روابط اصیل به جای تلاش کردن برای جدیت، به سمت گرایشی شاد و با نشاط می روند.آنها به خاطر اینکه جدی باشند بر عواملی مانند قابل اعتماد بودن دیگری و قابلیت پیشگویی آینده تاکید نمی ورزند. در عین حال می توانند در رابطه ی به وجود آمده حضور داشته باشند و از طرف مقابل مراقبت کنند.یعنی نسبت به رابطه و طرف مقابلشان متعهد می مانند.
){kind=link}